Parvo, ή ο παρβοϊός του σκύλου (CPV) ή τύφος ,είναι μια σχετικά νέα ασθένεια που εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε σκύλους το 1978. Λόγω της σοβαρότητας της νόσου και την ταχεία εξάπλωση της μέσω του πληθυσμού των σκύλων, ο τύφος προκάλεσε σοβαρά προβλήματα. Ο ιός που προκαλεί αυτή την ασθένεια είναι παρόμοιος με αυτόν της πανλευκοπενίας των αιλουροειδών. Εικάζεται ότι ο ιός του σκύλου είναι μια μετάλλαξη του ιού των αιλουροειδών. Ωστόσο, αυτό δεν έχει ποτέ αποδειχθεί επιστημονικά.Υπάρχουν διάφορα στελέχη του παρβοϊού του σκύλου με διαφορά μεταξύ τους ως προς την λοιμογόνο δράση και ένταση.

Πώς ένας σκύλος μπορεί να  μολυνθεί από παρβοϊό;Η κύρια πηγή του ιού είναι τα περιττώματα των μολυσμένων σκύλων. Ο ιός αρχίζει να υπάρχει στα κόπρανα λίγο πριν τα πρώτα κλινικά συμπτώματα. Η ανάπτυξη και η απέκκριση συνεχίζεται για περίπου δέκα ημέρες. Τα ευαίσθητα σκυλιά μολύνονται με την κατάποση του ιού. Μετά την κατάποση, ο ιός μεταφέρεται στο έντερο, εισβάλλει στο εντερικό τοίχωμα και προκαλεί φλεγμονή.Ο ιός  είναι πολύ ανθεκτικός στο περιβάλλον και στην επιδράση της θερμότητας, στα απορρυπαντικά, στο αλκοόλ, και πολλά απολυμαντικά, αντίθετα από τους περισσότερους ιούς. Όμως  1:30 διάλυμα χλωρίνης τον καταστρέφει. Ζωντανός ιός έχει ανακτηθεί από επιφάνειες που έχουν μολυνθεί με περιττώματα σκύλου, ακόμη και μετά από τρεις μήνες σε θερμοκρασία δωματίου.Λόγω της σταθερότητάς του στο περιβάλλον, ο ιός μεταδίδεται εύκολα με τις τρίχες ή τα πόδια των μολυσμένων σκύλων, ή με τα παπούτσια, τα ρούχα και άλλα αντικείμενα που έχουν μολυνθεί από κόπρανα μολυσμένων ζώων. Η άμεση επαφή μεταξύ των σκύλων δεν απαιτείται να εξαπλωθεί ο ιός. Τα σκυλιά που μολύνονται με τον ιό θα εμφανίσουν κλινικά συμπτώματα συνήθως και θα αρρωστήσουν μέσα σε έξι έως δέκα ημέρες μετά την έκθεση σε αυτόν.