Ο κνησμός (φαγούρα) είναι ένα ιδιαίτερα συχνό σύμπτωμα το οποίο συνοδεύει τις περισσότερες δερματίτιδες του σκύλου. Ως εκ τούτου  η διάγνωση και η αντιμετώπιση του δεν είναι καθόλου εύκολη.

  Τις περισσότερες φορές ο κνησμός οφείλεται σε εξωπαράσιτα ,σε αλλεργίες και σε μολύνσεις  από  μικρόβια ή μύκητες . Υπάρχουν βέβαια και άλλες αιτίες, όπως οι νεοπλασίες , οι ορμονικές δερματίτιδες και άλλα ίσως λιγότερο συχνά νοσήματα.Προσεγγίζοντας το πρόβλημα πρέπει να λάβουμε υπόψη όχι μόνο την ένταση  και την ύπαρξη του κνησμού αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης του ζώου , τη διατροφή, τα προϊόντα καθαρισμού  που χρησιμοποιούνται για την καθαριότητα του αλλά και του χώρου όπου ζει.

  Αυτονόητο είναι ότι τα παράσιτα θα τα βρούμε μετά την βόλτα του σκύλου ή την επαφή του με άλλα ζώα.Οι αλλεργίες πάλι έχουν εποχικό χαρακτήρα και μπορεί να παρουσιάζουν εκτός από τον κνησμό και αλλά συμπτώματα όπως ρινίτιδα , πιπεφυκίτιδα, δυσανεξία στην τροφή κλπ . Επίσης η ύπαρξη ψύλλων ή ακάρεων προκαλούν αλλεργίες που εκδηλώνονται με έντονο κνησμό. Εδώ  πρέπει  να είμαστε  προσεκτικοί: η χρήση παρασιτοκτόνων δεν αποκλείει την ύπαρξη ήδη εγκατεστημένης αλλεργίας. Όταν όμως υπάρχει κνησμός καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, έστω και ήπιος και έχουν αποκλεισθεί, οι παρασιτώσεις και οι μολύνσεις μπορούμε άνετα να υποπτευθούμε  την τροφική αλλεργία.

  Η ηλικία πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη, για παράδειγμα σε σκυλάκια νεότερα του έτους, όταν εμφανίζουν για πρώτη φορά κνησμώδες νόσημα το πιο πιθανό είναι να οφείλεται σε αλλεργία  ή ψώρα .Αλλά και τα ενδοπαράσιτα ( σκουλήκια) σε αυτή την ηλικία μπορεί να θεωρηθούν ύποπτα. Σε μεγαλύτερης ηλικίας ζώα πιο συχνά θα είναι τα προβλήματα με ορμονικές δερματοπάθειες ή αυτοάνοσα νοσήματα..  

  Πρέπει να έχουμε κατά νου και άλλες εκδηλώσεις του κνησμού όπως είναι η τριβή του προσώπου, οι περιστροφικές κινήσεις με την πλάτη και τα συμπτώματα που ακολουθούν όπως , αυτοτραυματισμοί, γρατσουνιές και πτώση τριχώματος .Οι αλλεργίες στην αρχή παρουσιάζονται με μια κοκκινίλα εντοπισμένη ή και αρκετά εκτεταμένη, η οποία αν επιμολυνθεί εμφανίζονται βλατίδες    ( στερεά επάρματα του δέρματος).  Βέβαια βλατίδες και κνησμό μπορεί να δούμε και στις εξωπαρασιτώσεις.  Όπως βλέπουμε τα πράγματα είναι αρκετά πολύπλοκα με την υπόθεση του κνησμού .  Οι συμμετρικές αλλοιώσεις στο δέρμα πιθανώς να είναι ένδειξη ενδοκρινοπάθειας . Αν πάλι εντοπίζονται στην κοιλία ή στους αγκώνες είναι πιθανό να είναι ψώρα.

  Επίσης , ορισμένα δερματικά νοσήματα  μπορεί να μεταδίδονται σε αλλά ζώα συντροφιάς που ζουν μαζί με το ασθενές ή ακόμα και στους ανθρώπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Παραδείγματος χάρη η σαρκωπτική και η νοτοεδρική ψώρα είναι μεταδοτική για τον άνθρωπο, στον οποίο προκαλούν κνησμό και ίσως έχουμε παρουσία βλατίδων. 

  Ο κλινικός κτηνίατρος θα κληθεί να λύσει το πάζλ αυτό. Τις περισσότερες φορές εκτός από την κλινική εξέταση, η οποία είναι δυνατό να οδηγήσει σε διάγνωση, θα  χρειασθεί μικροβιολογική, παρασιτολογική εξέταση, ή καλλιέργεια. Κάποιες φορές χρειάζεται να γίνει και  βιοψία του πάσχοντος δέρματος. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται μεθοδικότητα  και προσοχή από την πλευρά του κτηνιάτρου στη συλλογή των πληροφοριών που θα διευκρινίσουν για τί ακριβώς πρόκειται. Αναμφίβολα, όπως γίνεται κατανοητό, η βοήθεια  και η συνεργασία του ιδιοκτήτου είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.                             

 ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ , DVM